نیازسنجی آموزشی مدیران گروه های آموزشی دانشگاه براساس مدل شایستگی

امروزه برنامه های آموزش و توسعه قابلیت های مدیران در سطوح مختلف مدیریت مهم ترین و ارزشمندترین هدف سازمان محسوب می شود. برای حصول اطمینان از این امر که سیستم آموزش سازمان در جهت توسعه عوامل مورد نیاز برای موفقیت حرکت می کند، شایستگی ها به کار گرفته می شوند. در حال حاضر روند موجود برای نیازسنجی آموزشی آن است که بر شایستگی ها تمرکز نمایند. شایستگی به حوزه هایی از توانمندی شخصی اشاره دارد که مدیران را قادر می سازد تا به نتایج موفقیت آمیز دست یافته و وظایف خود را با موفقیت به انجام برسانند. این پژوهش با هدف نیازسنجی آموزشی مدیران گروه های آموزشی دانشگاه فردوسی براساس مدل شایستگی انجام شد. روش این پژوهش از حیث هدف جزو پژوهش های کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زمره پژوهش ارزشیابی می باشد. جامعه آماری مدیران گروه های آموزشی، معاونین دانشکده ها و اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی در شش ماهه اول سال 1393 بودند؛ که شامل 700 نفر بودند؛ که معاونین دانشکده ها و مدیران گروه ها به صورت سرشماری و اعضای هیت علمی از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده شامل پرسشنامه محقق ساخته نیازسنجی آموزشی بود. روایی ابزار از طریق روایی محتوایی محاسبه گردید. میزان پایایی پرسشنامه نیازسنجی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ?2/0 محاسبه گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس یک راهه و t مستقل و آزمون فریدمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد مدیران گروه از نظر اکثر شایستگی های اعلام شده از دیدگاه روسا و معاونین دانشکده و مدیران گروه ها در سطح مطلوبیت زیاد و از دیدگاه اساتید در سطح متوسط قرار داشت که بین میانگین نظرات اعضای هیات علمی، مدیران گروه ها و روسا و بیشترین آموزش شایستگی مورد نیاز مدیران گروه ها عبارت بود از: مدیریت عملکرد، مدیریت استراتژیک، خلاقیت و قاطعیت؛ همچنین کم ترین نیاز به آموزش را مدیران گروه ها در مدیریت زمان و مدیریت تعارض داشتند.